حاشیه ای بر کتاب پنجره های تشنه مخصوص شهر اندیمشک

بسم الله الرحمن الرحیم

مطالبی که می‌نویسم نه نقد است و نه شانتاژ، بلکه از سر درد است و احساس تکلیف در رابطه با یک تحریف تاریخی!

ضریح مقدس سیدالشهدا علیه السلام شاید هر صدسال یا بیشتر تعویض شود و این اهمیت موضوع را از نظر تاریخی می‌رساند

این یک رویداد عرشیست

زیارت کربلا را اگر از دیدگاه کامل الزیارة، ابن قولویه ببینید دیدار خداست در عرش

و وجه مادی این دیدار ضریح است

وقتی مطلع شدم که درباره انتقال ضریح سیدالشهدا علیه السلام کتابی نگارش یافته با تمام وجود و از سرشوق به دنبالش رفتم

و وقتی تقریظ امام خامنه‌ای وعکس(بمهجة قلبی انت)،که با دستخط مبارکشان بود را دیدم، دل از کف رفت و روح پرواز نمود و شور مطالعه دوچندان گشت

زیرا حضرتشان جدای از احوالات معرفتی از لحاظ ادبی در قله اند.

 کتاب را در روز تشیع شهید مدافع حرم  سردار تقوی از اهواز تهیه کردم و یک راست رفتم صفحه ۱۷۷ که درباره ورود ضریح به استان خوزستان و دورازه طلایی مقاومت، اندیمشکِ هزار شهید بود.

 اعصابم بهم ریخت، ذهنم آشفته شد روحم رنجید.

 جناب آقای مهدی قزلی شما با نوشتن این کلمات اندیمشک را منهدم کردید،تخم تفرقه افکندید، شهر را ترور نمودید.

 اگر خودم در متن اصلی این حضور نبودم این متن را نمی نوشتم.

شنیده بودم که در دوران دفاع مقدس هم این بلا را به سر اندیمشک آورده اند ولی شک داشتم چون در آن ایام کودک بودم ولی الان با خواندن کتاب {پنجره های تشنه} دیدم چگونه میشود یک حقیقت را ذبح کرد و یک شهر را کن فیکون

جناب آقای قزلی شما از تاریخ منطقه چه اطلاعی دارید که در صفحه۱۸۲ میگویید: مماشات مسئولان اندیمشکی با جوان هایی که جلوی تریلی حامل ضریح را گرفته بودند و بر سروسینه میزدند به دلیل حساسیت منطقه و دعواهای طایفه ای بود!

کدام دعوای طایفه ای ?!آقای قزلی! مردم اندیمشک برای ضریح امام حسین علیه السلام چه دعوای طایفه ای دارند!?این چه کذب محضیست که میفرمایید!

چند خط بالاتر از این نوشته اید: چهل پنجاه جوان که خیلی بهشان نمی آمد هیاتی باشند جلوی تریلی نشستند به سینه زنی!

من و دوستانم همان جوان ها بودیم و سالهای سال هیاتی هستیم اتفاقا ظاهرمان هم خیلی در این زمینه تابلو است خواسته باشید عکس ارسال میکنیم، از همان ایام تا ببینید ظاهرمان هیاتی هست یا نه?!

در ثانی شما که پیشتر در صفحه 148 درباره بروجرد نوشته اید:پانصد ششصد جوان جلوی تریلی هروله می کردند.کمی جلوتر شور می گرفتند و به سر و سینه می زدند.تریلی که نزدیک می شد،دوباره هروله می کردند.بچه های کاروان خسته شده بودند.ولی خودم را که جای بروجردی ها می گذاشتم،به آن ها حق می دادم.مگر چندبار دیگر چنین اتفاق تاریخی در شهرشان می افتاد.

برادر قزلی کاش این حق را به جوانان اندیمشکی هم میدادید،و کاش خودتان را جای اندیمشکی ها هم میگذاشتید،مگر جنس ارادت اندیمشک با بروجرد چه فرقی دارد که شما آنجا آنگونه و اینجا اینگونه میگویید.

در همان صفحه 182نوشته اید: بعضی از جوان ها خوشحال از سرگرمی جدیدی که پیدا کرده بودند میخندیدند و این اعصاب بچه های کاروان را بیشتر به هم میریخت. جناب قزلی باید بگویم توهین بزرگی کرده اید

درباره جوانان پرشور اندیمشکی، مگر ضریح سیدالشهدا سرگرمیست!و مگر ما شیعه اهل بیت نیستیم که اینگونه چهره جوانان شهر را جلوه میدهید،کاش از حضرت زینب سلام الله علیها زیبا دیدن را یاد میگرفتیم و ما رایت الا جمیلا و بقول حافظ :منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن.

چند خط پایین تر خواسته اید این جسارت و دلگیری را جبران کنید آنجا که نوشته اید البته انصافا عموم مردم مثل همه شهرهای

دیگر نجیب بودند و حواسشان به ضریح بود این جملات در میان این همه سیاه نمایی شما چه نمایی دارد?!!!!!

شما که نویسنده بودید آیا از آن جوانان که یکی از آنها بنده بودم پرسیدید چرا اینکارها را انجام میدهید? دلیلش را خواهم گفت حضور بیشتر ضریح اربابمان در شهر و پاک شدن و تطهیر فضای شهرمان و عشق و علاقه به مولی الکونین اباعبدالله الحسین

علیرغم تصمیم بد هیات امنا که در صفحه 185 هم به آن اشاره شده که میخواستند فقط از اندیمشک بگذرند.

جناب قزلی٬ اطلاعات جغرافیایی شما از کدام منبع سفارشی یا توهمیست که در صفحه

۱۸3 مینویسید: اگر از اندیمشک در می آمدیم تا دزفول راهی نبود. از طرفی خود اندیمشک هم زمانی جزء شهرستان دزفول بود و بعدها از آن جدا شد و مرکز شهرستان شده بود!!!!! این از دروغ های تابلو و تحریفات است.شما با اینکار به تحریک منطقه ای دامن میزنید آن هم در ایامی که بحث حدود شهری سالهاست در ابهام قرار دارد!!!!!شما که در همین کتاب به فضای رقابتی بین بعضی از شهر ها اشاره میکنید روی چه سند و مدرکی اینگونه می گویید؟

 جناب قزلی در رابطه با مسئولان شهری زبان انتقاد ما از شما تندتر است و واقعا از عوامل اصلی بی نظمی همین مسئولین شهری بودند ولی همه را به یک چوب زدن بی انصافیست. بعضی الفاظ که از مسؤلین کاروان نقل نمودید جای تامل دارد از جمله مطالبی که در رابطه با امام جمعه محبوب و ولایی شهر نوشته اید. در صفحه ۱۸۲ مینویسید: حاج آقا تکیه ای داخل ضریح آمد٬ حسابی عصبانی. میگفت امام جمعه اندیمشک از بعد از صبحانه دیگر پیدایش نیست. می گفت: او گولمان زد٬ والا الان کلی جلو بودیم در صفحه۱۸۵ مینویسید: از حاج محمود پرسیدم در جلسه شورای تامین شهر امام جمعه آمده بود یا نه عصبانی شد و گفت : ما را پیچانده. از صبح دیگر پیدایش نشده نسخه اش را باید بپیچیم!!!!!!!!!!

 نقل این محاورات اصولا روی چه مبنایی نوشته میشود?!! در ثانی من متوجه اینهمه عجله کاروان حامل ضریح نیستم!اصل این کار٬ کار بزرگ و فرهنگی بود بقول خودتان

۷۰% ضریح را با هواپیما فرستاده بودند و این ۳۰% کار بود٬ که این را هم میتوانستند به همان شکل بفرستند ولی به راه افتادن

این کاروان یک حرکت فرهنگی اجتماعی بزرگ بود حال چرا اینهمه عجله و این همه عصبانیت??!!!!! برنامه زمانبندی چه

صیغه ایست؟! شما که زحمت اینکار را کشیده اید باید هم خودتان هم اهالی شهرهای در مسیر به فیض برسند چه بسا افراد مسنی

و افراد مستمندی که شاید هیچ وقت شرایط زیارت کربلا برایشان فراهم نشود درحالی که الان ضریح به شهرشان آمده آنان کربلا

نرفته بلکه کربلا آنجا آمده بود حیف که قدراینکار بزرگ را ندانستند و فقط درصدد عبور با عجله از شهرها بودند و عشاق را

سرهمین معطلی سرزنش میکنن و به خود اجازه هر نوع قضاوت غلط را میدهند فقط و فقط به جرم خراب شدن زمانبندی

سفر!!!!!!

این در حالیست که در صفحه 60 از قول حاج محمود نوشته اید:ما مسؤل انتقال ضریح هستیم نه برنامه ها؛یادتان باشد!ضمنا کسی نگران دیر و زود شدن رفت و آمدها نباشد.برنامه ما این است که ضریح را در معرض انظار عمومی ببریم.چرا؟ چون مردم صاحبان اصلی و متولیان واقعی ضریح هستند.در ادامه نوشته اید:ما تا وقتی که شوری در مردم باشد باید به آن جواب بدهیم و اعتنا کنیم.

سوالات زیادی اینجا میشود مطرح کرد

آیا مردم این دیار جزء مردم نیستند؟

آیا شور و استقبالی نبوده تا شما جواب دهید؟

و........

گناه مردم چیست که شما با مسولین شهرشان مشکل پیدا کردید؟

جناب آقای قزلی من نمیدانم چرا اینقدر پر بغض و کینه درباره اندیمشک نوشته اید

صفحه ۱۸۷ از قول حاج محمود، بوی تفرقه میدهد: چی؟ما ازاندیمشک در آمدیم?........... بله ما الان در ورودی دزفول هستیم. شنیدن این جمله شادی و امید عجیبی در دل همه مان ایجاد کرد!!!!!!!! واقعا متاسفم برای نوشتن این جملات و سکوت میکنم مانند سکوت چندین ساله مسولان کشوری در قبال عدم پوشش مناسب بزرگترین بمباران هوایی بعد از جنگ جهانی دوم در ۴ آذرسال 1365  و قصابی مردم اندیمشک توسط بعثی ها....... جناب قزلی هر چقدر اندیمشک را له کرده اید در عوض دزفول را خوب و دلچسب توصیف کرده اید!!!!تعابیری شاعرانه مانند قم خوزستان و شهر قشنگ و خیابان عریض و درخت های اکالیپتوس پربرگ!بوی بهارنارنج٬ پایگاهش نماد مقاومت و ..... خدا اجرتان بدهد. مهم نیست، ما خوشحالیم که در مجاورت شهر دزفول سالهای سال زندگی کرده ایم و بین این دو شهر پیوند های خانوادگی و اقتصادی فرهنگی برقرار بوده و هست ولی شما مرتب با نیش و کنایه و مقایسه های بودار خواسته اید اندیمشک مظلوم را بکوبید،در صفحه 189 نوشته اید: آمبولانسی از ته جمعیت آژیرکشان آمد و با همکاری مردم و بسیجی ها به راحتی گذشت. اگر در اندیمشک بود،مصدوم را باید به جای بیمارستان،یک راست می بردند قبرستان.

این جملات کاملا از روی غرض نوشته شده،ظاهرا آقای قزلی ول کن شهر اندیمشک نیست،چرا که در صفحه 220 بعد از عبور کیلومترها باز نام اندیمشک را از قول حاج محمود با کنایه یاد میکند که به کینه بیشتر میخورد تا کنایه!!!!

بازهم مهم نیست، چرا که همه ما در محضر سیدالشهدا علیه السلام در روز قیامت

رتبه میگیریم،آقای قزلی، امیدوارم برای نوشتن این مطالب مورد سرزنش آقا نباشید!

آقای قزلی کتاب پنجره های تشنه را بسیار زیبا نوشته اید ولی کاش عاشقانه های اندیمشکی ها را هم  با چشم محبت می دیدید،با همان چشم ود که ارباب نظاره گر محبینش است.

اگر نبود تقریظ حضرت آقا این مطالب را نمینوشتم ولی چون این کتاب در سطح کشور بخاطر موضوع ماندگار تاریخی و عنایت آقا٬ سند تاریخی خواهد شد٬ این سطور را نوشتم و دوست دارم به محضر امام خامنه ای برسد که ما فرزندان شما جوانان اندیمشک به این بی مهری ها عادت داریم و هرگز دست از دامان اهل بیت  و همچنین ولایت مطلقه فقیه نمی کشیم و با وجود تبلیغات منفی سالهای سال از این دیار مظلوم در سنگر کرخه و دز ودر پادگان عشق و صفا دوکوهه پشتیبان نظام اسلامی و شخص حضرتتانیم.

لازم به ذکر است که همه گزارشات حقیقی را قبلا فطرس ملک راپورت کرده اند.

 والسلام علی من التبع الهدی وصلی الله علی الباکین علی الحسین علیه السلام.